در گروه سوم که در ساعت ۴۸ بعد از تزریق نمونه گیری شدند ،هیچکدام از ۶ نمونه ی ارسالی پاتولوژی مثبتی نداشتند.
در گروه چهارم که در ساعت ۷۲ بعد از تزریق نمونه گیری شدند ،۲ نمونه ی مثبت و ۴ نمونه منفی گزارش شد.
در گروه پنجم که در هفته ی اول بعد از تزریق نمونه گیری شدند ۳ نمونه ی مثبت و ۳ نمونه ی منفی گزارش شد.
لازم به ذکر است که در هیچ یک از پنج گروه مورد مطالعه مرگ و میر در حین انجام مطالعه گزارش نشد.

بحث و نتیجه گیری:
کیست هیداتید بیماری مزمن و مرموزی است که اغلب به صورت تصادفی کشف میشود و افراد از ابتدا به این بیماری اگاهی ندارند.کیست هیداتید ممکن است به داخل مجاری صفراوی پاره شده و ایجاد کلانژیت کند.خطر پاره شدن کیست به داخل حفره پریتون میتوان منجر به کاشته شدن کیست در نقاط مختلف حفره پریتون مثل فضای بین روده ای (inter loop) و یا روی امنتوم یا پریتون جداری و احشایی شود.
یکی از معضلات جراحان در برخورد بالینی عدم اطلاع از لانه گزینی و کاشته شدن اسکولکس ها در حفره پریتون است، زیرا با چشم غیر مسلح نمیتوان کاشته شدن اسکولکس ها را دید و تنها کاری که میتوان در این موارد انجام داد شستشوی حفره پریتون با اسکلوسیدال یا همان ماده ی کشنده ی اسکلوکس ها از قبیل سالین هایپرتونیک یا محلول نیترات نقره و … است.به جرات میتوان گفت در هیچ مطالعه ای مدت زمانی از کاشته شدن اسکولکس ها از لحظه پاره شدن تا کاشته شدن ذکر نشده است.
در این تحقیق ما بر آن شدیم که با بدست آوردن این زمان حداقل Golden Time یا زمان طلایی اقدام مفید جراحی را در برخورد با موارد کیست پاره شده بدست آوریم، تا بتوانیم با درصد موفقیت بالاتری از عدم کاشته شدن اسکولکس ها اطمینان به عمل آورده و به بیمار این اطمینان را داد که در آینده با احتمال کمتر دچار کیست های متعدد در حفره پریتون خواهد شد.
پس از تحقیق و بررسی در این مورد نتیجه گرفتیم که پس از گذشت ۷۲ ساعت (سه روز) از زمان پاره شدن کیست هیداتید به داخل حفره پریتون ، اسکولکس ها شروع به لانه گزینی و کاشته شدن در نقاط مختلف حفره پریتون خواهند کرد و با توجه به این که اغلب بیماران لحظه پاره شدن کیست را چه به صورت خودبخودی و چه به صورت تروماتیک به یاد می آورند محاسبه این زمان آسان خواهد بود و در صورتی که قبل از ۷۲ ساعت تحت جراحی قرار بگیرد و حفره پریتون با اسکلوسیدال مناسب شستشو شود وعمل قطعی کیست نیز نظیر امنتوپلاستی انجام شود. میتوان با در صد بالایی به بیماران اطمینان را داد که در آینده ریسک ابتلا به کیست های متعدد داخل پریتون کمتر خواهد شد.