۴/۸۷
۷/۹۱
۱۱/۵۵
۱۳/۴۳
۱۲/۲۱
۱۱/۲۵
۱۱/۳۱
۸/۴۸
ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﺟﺪﻭﻝ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻱ ۳-۱ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺭﺷﺪ ﺗﻬﺮﺍﻥ، ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻱ ۲۵ ﺳﺎﻟﻪ ۱۳۲۰-۱۳۴۵، ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺩﻭﻡ ﻭ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﻧﻘﺶ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ، ﺍﺯ ﺷﺪﺕ ﻭ ﺳﺮﻋﺖ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻩ ، ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ۱۳۴۵ﺑﻪ ﺑﻌﺪ، ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﺯﺩﺍﻳﻲ ﺍﺯ ﺳﻮﻱ ﺩﻭﻟﺖ ، ﻭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮔﺬﺍﺭﻱ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﻛﺸﻮﺭ ﺩﺭ ﭼﺎﺭﭼﻮﺏ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻱ ﻋﻤﺮﺍﻧﻲ ﭘﻨﭻ ﺳﺎﻟﻪ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻗﻄﺐ ﻫﺎﻱ ﺻﻨﻌﺘﻲ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﻣﻬﻢ ﺩﻳﮕﺮ (ﻣﺜﻞ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ، ﺗﺒﺮﻳﺰ، ﺍﺭﺍﻙ، ﺍﻫﻮﺍﺯ ﻭ…) ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻧﻴﺰ، ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺑﺎ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻱ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﻧﻮﺍﺣﻲ ﺭﻭﺳﺘﺎﻳﻲ ﻛﺸﻮﺭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺷﺪ، ﺁﻫﻨﮓ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺗﺮﻱ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﻫﺶ ﻃﺒﻖ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻫﺎ، ﺑﺎ ﭘﻴﮕﻴﺮﻱ ﺟﺪﻱ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﺎﻱ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻭ ﺗﻤﺮﻛﺰﺯﺩﺍﻳﻲ ﺗﺎ ﺳﺎﻝ ۱۴۰۰ ﻛﻤﺎﻛﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮﻱ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ (ﻏﻤﺎﻣﻲ ،:۱۳۸۷ .( ۶۰ ﻻﺯﻡ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ۱۳۴۵ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺷﺒﻜﻪ ﺭﺍﻩ ﻫﺎﻱ ﻣﻠﻲ ﻭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺍﻱ ﻛﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﺘﺼﻞ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺻﻨﺎﻳﻊ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﻭﺳﻴﻊ ﻭ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻱ ﻣﺰﺍﺣﻢ ﺷﻬﺮﻱ ﺑﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺖ ﻫﺎﻱ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﺷﺪﻩ
ﺩﺭ ﻃﺮﺡ ﺟﺎﻣﻊ ﻣﺼﻮﺏ ﺷﻬﺮﻱ، ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻭ ﺁﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﺷﺪ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ. ﻛﺎﻧﻮﻥ ﻫﺎﻱ ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ ﺟﺪﻳﺪ ﺣﻮﻝ ﺭﺍﻩ ﻫﺎﻱ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻲ ﺍﺻﻠﻲ ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ، ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ »ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻛﻼﻧﺸﻬﺮﻱ« ﻳﺎ »ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺷﻬﺮﻱ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﺷﻬﺮﻫﺎﻱ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺁﻥ« ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ. ﺗﻮﺳﻌﻪ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﻛﻼﻧﺸﻬﺮ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﻭﺳﻴﻌﻲ ﺑﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﺮﻭﻥ ﻓﻜﻨﻲ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﻧﻈﻴﺮ ﻣﺴﻜﻦ، ﻛﺎﺭﮔﺎﻫﻬﺎﻱ ﺁﻻﻳﻨﺪﻩ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺑﺪﻭﻥ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻦ ﻋﻤﻼً ﺩﺭ ﻫﻢ ﺭﻳﺨﺘﮕﻲ ﻭ ﻧﺎﺑﺴﺎﻣﺎﻧﻲ ﺷﺪﻳﺪﻱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ
ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ (ﻣﺘﻮﺳﻠﻲ ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺯﺍﺩﻩ ،.(۶۳-۶۴ :۱۳۸۵ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﭘﻴﺶ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻪ
۹۷
ﻓﺼﻞ ﺳﻮﻡ: ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻓﻀﺎﻳﻲ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻛﻼﻧﺸﻬﺮﻱ ﺗﻬﺮﺍﻥ
ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺮﻭﺯ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﻫﺎﻱ ﺷﻬﺮﻱ- ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺍﻱ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺩﻫﺔ ۱۳۷۰ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻛﻼﻧﺸﻬﺮﻫﺎ ﻭ ﺷﻬﺮﻫﺎﻱ ﺑﺰﺭگ، ﻫﻴﺌﺖ ﺩﻭﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻳﺰﻱ ﻭﺍﺣﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎﻱ ﺑﺰﺭگ ﻛﺸﻮﺭ، ﻣﺼﻮﺑﻪ ﻃﺮﺡ ﺭﻳﺰﻱ ﻭ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺷﻬﺮﻱ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎﻱ ﺑﺰﺭگ ﻛﺸﻮﺭ ﻭ ﺷﻬﺮﻫﺎﻱ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ. ﺑﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺎﺱ، ﻫﻴﺌﺖ ﻭﺯﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﻪ ﻣﻮﺭﺥ ۱۳۷۴/۷/۲۶ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۱۰۰/۲۹۹۴ ﻣﻮﺭﺥ ۱۳۷۴/۴/۱۴ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﻣﺴﻜﻦ ﻭ ﺷﻬﺮﺳﺎﺯﻱ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺍﺻﻞ ۱۳۸ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻲ ﺟﻤﻬﻮﺭﻱ ﺍﺳﻼﻣﻲ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻳﺰﻱ ﻭﺍﺣﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎﻱ ﺑﺰﺭگ ﻛﺸﻮﺭ، ﭼﺎﺭﭼﻮﺏ »ﻃﺮﺡ ﺭﻳﺰﻱ ﻭ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺷﻬﺮﻱ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎﻱ ﺑﺰﺭگ ﻛﺸﻮﺭ ﻭ ﺷﻬﺮﻫﺎﻱ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺁﻧﻬﺎ« ﺭﺍ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﻛﺮﺩ (ﻏﻤﺎﻣﻲ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ، .(۶ :۱۳۸۶ ﻃﺒﻖ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﻮﺑﻪ، ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﺗﻬﺮﺍﻥ، ﺩﻣﺎﻭﻧﺪ، ﺭﻱ، ﺷﻤﻴﺮﺍﻧﺎﺕ، ﻛﺮﺝ، ﻭﺭﺍﻣﻴﻦ، ﺍﺳﻼﻣﺸﻬﺮ، ﺳﺎﻭﺟﺒﻼﻍ، ﺷﻬﺮﻳﺎﺭ، ﺭﺑﺎﻁ ﻛﺮﻳﻢ، ﭘﺎﻛﺪﺷﺖ ﻭ ﻧﻈﺮﺁﺑﺎﺩ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺷﻬﺮﻱ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﻗﻠﻤﺮﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﺠﺰ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ﻓﻴﺮﻭﺯﻛﻮﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻓﻘﺪﺍﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺷﻬﺮﻱ ﺗﻬﺮﺍﻥ، ﻛﻤﺒﻮﺩ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻛﺎﻧﻮﻥ ﻫﺎﻱ ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﺬﻑ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ( ﻣﺘﻮﺳﻠﻲ ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺯﺍﺩﻩ ، :۱۳۸۵ .( ۶۴
ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﺮﺷﻤﺎﺭﻱ ۱۳۷۵-۸۵ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۷۰ ﻧﻘﻄﻪ ﺭﻭﺳﺘﺎﻳﻲ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻧﻔﺮﺍﺩﻱ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺍﺩﻏﺎﻡ ﭼﻨﺪﺑﺎﺩﻱﺁ ﺟﻤﻌﺎً ۲۶ ﻧﻘﻄﻪ ﺷـﻬﺮﻱ ﺩﻳﮕـﺮ ﺭﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ. ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺁﺑﺎﺩﻳﻬﺎﻱ ﺑﺎﻻﻱ ۵۰۰۰ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۸۵، ۵۲ ﺁﺑﺎﺩﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﺟﻨﻮﺑﻲ ﻭ ﺟﻨﻮﺏ ﻏﺮﺑﻲ ﺗﻬﺮﺍﻥ (ﺍﺳﻼﻡ ﺷﻬﺮ- ﺭﺑﺎﻁ ﻛﺮﻳﻢ ﻭ ﺷـﻬﺮﻳﺎﺭ) ﻣـﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﺎ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺁﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺣـﺪﺍﻗﻞ ۵۰ ﻧﻘﻄﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻧﻘﺎﻁ ﺷﻬﺮﻱ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺎﻳـﺪ ﺍﺷـﺎﺭﻩ ﻛـﺮﺩ ﻛـﻪ ﺭﺷـﺪ ﻭ ﭘﺮﺍﻛﻨﺶ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻛﻼﻥ ﺷﻬﺮﻱ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭ ﻧﺎﻣﺘﻌﺎﺩﻝ ﺍﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣـﻞ ﺗـﺄﺛﻴﺮ ﮔﺬﺍﺭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩﻱ ﭼﻮﻥ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺧﺼﻮﺻـﺎً ﺑـﻪ ﻣﻨـﺎﻃﻖ ﭘﻴﺮﺍﻣـﻮﻥ ﻛﻼﻧﺸﻬﺮ ﺗﻬﺮﺍﻥ، ﻗﻴﻤﺖ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﻣﺴﻜﻦ ﻭ ﺗﻐﻴﻴـﺮﺍﺕ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺳـﻄﺢ ﻣﻨﻄﻘـﻪ، ﻭﺿـﻌﻴﺖ ﺳـﺎﺧﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻣﺪﻳﺮﻳﺘﻲ ﻭ ﻧﻈﺎﺭﺗﻲ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﻣﻨﻄﻘﻪ، ﺩﻭﺭﻱ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻜﻲ ﺑـﻪ ﺷـﺒﻜﻪ ﻫـﺎﻱ ﺍﺭﺗﺒـﺎﻃﻲ ﻭ ﺷـﻬﺮ
ﺗﻬﺮﺍﻥ، ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺩﺳﺘﺮﺳﻲ ﺑﻪ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﺧﺪﻣﺎﺕ، ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺎﻱ ﺷﻐﻠﻲ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻧﻈـﺎﻳﺮ ﺍﻳـﻦ ﻫـﺎ ﺍﺷـﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩ (ﻛﺎﺭﮔﺮ، ۲۳ :۱۳۸۸ - ۸۹ﻭ.(۲۱
ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻛﻼﻥ ﺷﻬﺮﻱ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺷﻤﺎﺭﻱ ﺳﺎﻝ۱۳۸۵ ﺑـﻪ ﺑـﻴﺶ ﺍﺯ ۱۲ ﻣﻴﻠﻴـﻮﻥ ﻧﻔـﺮ ﺭﺳﻴﺪ . ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﺷﺎﻣﻞ ۱۲ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ، ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۳۰ ﺑﺨﺶ (ﻗﻠﻤﺮﻭﻫﺎﻱ ﺳﻴﺎﺳﻲ) ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۵۰ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭﻱ (ﻗﻠﻤﺮﻭ ﻣﺪﻳﺮﻳﺘﻲ ) ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺁﻳﻨـﺪﻩ ﻧـﻪ ﭼﻨـﺪﺍﻥ ﺩﻭﺭ، ۱۵۰۰ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﻣﺪﻳﺮﻳﺘﻲ ﺭﻭﺳﺘﺎ (ﺩﻫﻴﺎﺭﻱ) ﺑﻪ ﺍﻳـﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋـﻪ ﻗﻠﻤﺮﻭﻫـﺎﻱ ﺣﻜـﻮﻣﺘﻲ ﻭ ﻣـﺪﻳﺮﻳﺘﻲ ﺍﻓـﺰﻭﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ (ﺁﺧﻮﻧﺪﻱ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ، .(۱۸ :۱۳۸۷ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻗﻠﻤﺮﻭﻫـﺎﻱ ﺣﻜـﻮﻣﺘﻲ ﻭ ﻣـﺪﻳﺮﻳﺘﻲ ﻧﺸـﺎﻧﮕﺮ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺗﻔﺮﻕ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺩﺭ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻭ ﺣﻜﻤﺮﻭﺍﻳﻲ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻛﻼﻥ ﺷﻬﺮﻱ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﺑـﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﻜـﻪ
۹۸
ﻓﺼﻞ ﺳﻮﻡ: ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻓﻀﺎﻳﻲ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻛﻼﻧﺸﻬﺮﻱ ﺗﻬﺮﺍﻥ
ﺗﺪﺑﻴﺮﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺳﺎﺯ ﻭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﻱ ﺑﻴﻦ ﻧﻬﺎﺩﻱ ﻭ ﺑﻴﻦ ﻗﻠﻤﺮﻭﻳﻲ ﺍﻳﺠـﺎﺩ ﺷـﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ (ﺑﺮﻙ ﭘﻮﺭ ﻭ ﺍﺳﺪﻱ، .(۲۴۷ : ۱۳۸۸ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺍﻳـﻦ ﻣﻨﻄﻘـﻪ ﺩﺭ ﺳـﺎﻝ ۱۳۸۵ ﺑـﻪ ﺑـﻴﺶ ﺍﺯ ۱۲ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۴۰۰ ﺑﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۱۷ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮ ﺑﺮﺳﺪ.
ﺟﺪﻭﻝ ﺯﻳﺮ ﺗﻌﺪﺩ ﻗﻠﻤﺮﻭﻫﺎﻱ ﺣﻜﻮﻣﺘﻲ ﻭ ﻣﺪﻳﺮﻳﺘﻲ ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻛﻼﻥ ﺷﻬﺮﻱ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺭﺍﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ. ﻛﻼﻥ ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۸۵ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ ﻣﻌﺎﺩﻝ ۸/۲ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮ ﻭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺷﻬﺮﻱ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۱۲ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮ، ۱۸/۹۱ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻛﻞ ﻛﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺟﺪﻭﻝ :۳-۲ ﻗﻠﻤﺮﻭﻫﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺷﻬﺮ – ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ
| ﻧﺎﻡ ﻗﻠﻤﺮﻭ | ﺟﻤﻌﻴﺖ | ﺳﻬﻢ ﺍﺯ |
| )۱۳۸۵ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ | ﺟﻤﻌﻴﺖ | |
| ﻧﻔﺮ) | ﻛﻞ ﻛﺸﻮﺭ | |
| ﻛﻼﻥ ﺷﻬﺮ | ۸/۲ | %۱۱/۶۳ |
| ﺗﻬﺮﺍﻥ | ||
| (ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﺰﺭگ) |
