تصحیح یک اشتباه.
ــــــ . “نقد کتاب تاریخ زبان فارسی (بخشی از جلد دوم: ساختمان فعل، به قلم دکتر پرویز خانلری)". نشریه دانشکده ادبیات اصفهان. س۷. ش۸ . ۱۳۵۱، ص ۱۱۰ـ۱۲۲.
ــــــ . “نقد و تحلیل لغات و ترکیبات نو"، در سمینار زبان فارسی و زبان علم (تهران، ۲۸ـ۳۰ اردیبهشت‌ماه ۱۳۷۰)، مجموعه مقالات سمینار زبان فارسی و زبان علم. زیرنظر علی کافی. تهران: مرکز نشر دانشگاهی، ۱۳۷۲، ص ۳۶۲ـ۳۷۱.
چند نکته برای واژه‌سازی؛ چند راه حل برای مشکلات موجود در زمینه واژه‌سازی.

ــــــ . “نگاهی دیگر به غلط ننویسیم"[ نقد اثر ابوالحسن نجفی]. نشر دانش. س۸ . ش۵. مرداد ـ شهریور ۱۳۶۷، ص ۴۸ـ۵۹.
شریف‌زاده، خدایی. “همگون‌سازی یا مماله در زبان فارسی دری". نامه فرهنگستان زبان و ادب فارسی. دوره ۶. ش۲. پیاپی ۲۲. بهمن ۱۳۸۲، ص ۱۰۸ـ۱۲۴.*
شریفی، ایرج. “نکته‌ای از دستور زبان فارسی: توضیح درباره یک اشتباه” ‍[نقد نظر «ی» پساوند وحدت، نوشته فرزانه]. پیام نوین. س۴. ش۵. بهمن ۱۳۴۰، ص ۷۱ـ۷۳.
شریفی، کرم‌رضا. “بررسی دستگاه فعلی در گویش نهاوندی". فرهنگان. س۲. ش۵. پاییز ۱۳۷۹، ص ۸۴ـ۱۰۸؛ ش۶. زمستان ۱۳۷۹، ص ۳۲ـ۷۲.
۱ـ نشانه‌های آوایی ـ واکه‌ها ۲ـ عناصر فعلی/ ۳ـ اقسام فعل از نظر ساختمان ۴ـ زمان، وجه و نمود ۵ـ افعال لازم و متعدی ۶ـ ضمیر و اقسام آن.
شعار، جعفر. “آنچه که". سخن. دوره ۲۴. ش۱. آذرـ دی ۱۳۵۳، ص ۱۰۸ـ۱۰۹.
“آنچه” و “آنچه که” در نثر کهن؛ تأکید.
ــــــ . “استاد معلم “. سخن. دوره ۲۴. ش۴. فروردین ۱۳۵۴، ص ۳۹۶ـ۳۹۸.
“استاد معلم"یا “معلم استاد"؛ شعری از سعدی.
ــــــ . “استفاده از شاهنامه در واژه‌سازی فارسی"، درجلسات سخنرانی و بحث درباره شاهنامه (تهران، ۱۳۴۹)، سخنرانی‌های دومین دوره جلسات سخنرانی و بحث درباره شاهنامه فردوسی. تهران: وزارت فرهنگ و هنر، ۱۳۵۰،ص ۱۱۴ـ۱۲۶.
نکاتی چند درباره واژه‌سازی؛ چند لغت از شاهنامه؛ فواید استفاده از شاهنامه در واژه‌سازی فارسی.
ــــــ . “اشتقاق در زبان فارسی"، در جلسات سخنرانی و بحث درباره زبان فارسی (تهران، ۵ـ۸ آبان‌ماه ۱۳۵۰)، سخنرانی دومین دوره جلسات سخنرانی و بحث درباره زبان فارسی. تهران: اداره کل نگارش وزارت فرهنگ و هنر، ۱۳۵۳، ص ۱۲۱ـ۱۲۹.
فایده علم اشتقاق؛ نحوه اشتقاق در زبان‌های مختلف؛ مبنای اشتقاق؛ فرق اشتقاق و أخذ.
ــــــ . “اشتقاق در زبان فارسی و مقایسه آن با زبان‌های دیگر". نشریه دانشگاه ادبیات و علوم انسانی تبریز. س۲۴. پیاپی۱۰۲. تابستان ۱۳۵۱، ص ۱۹۳ـ۲۰۵.
(این مقاله با عنوان دیگری در سخنرانی دومین دوره جلسات سخنرانی و بحث درباره زبان فارسی چاپ شده است.)
ــــــ . “اصول واژه‌سازی و واژه‌یابی". سخن. دوره۲۰. ش۸ . اسفند۱۳۴۹، ص ۸۷۸ـ۸۸۷ .
اصیل بودن واژه؛ عدم التباس؛ چند مثال.
ــــــ . “بحثی درباره اتباع". یغما. س۱۶. ش۵. پیاپی ۱۸۱. مرداد ۱۳۴۲، ص ۲۰۲ـ۲۰۴؛ ش۶. پیاپی ۱۸۲. شهریور ۱۳۴۲، ص ۲۷۸ـ۲۸۲؛ ش ۸ .پیاپی۱۸۴. آبان۱۳۴۲، ص ۳۷۳ـ ۳۷۶؛ ش۹. پیاپی ۱۸۵. آذرماه ۱۳۴۲، ص ۴۱۴ـ۴۲۰.
تعریف و نقش و انواع اتباع از نظر پیشینیان/ قواعد و احکام اتباع؛ بیان ترکیبات اتباعی به همراه نکاتی پیرامون آنها: (آـ ا)/ (ب ـ د )/ (د ـ ه‍ ).
ــــــ . “به خاطرِ…". سخن. دوره۲۴. ش۶. تیر۱۳۵۴، ص ۵۹۴ـ۵۹۷.
ترکیبات غلط از واژه “به خاطر"، ترکیبات درست از واژه “خاطر"در ادبیات کهن؛ معادل “به این خاطر…” در ادبیات کهن.
ــــــ . “پسوندهای زاید و نقش آنها در زبان فارسی"، در جلسات سخنرانی و بحث درباره زبان فارسی (تهران، آبان‌ماه ۱۳۵۱)، سخنرانی‌های سومین دوره جلسات سخنرانی و بحث درباره زبان فارسی. تهران: اداره کل نگارش وزارت فرهنگ و هنر، ۱۳۵۳، ص ۱۶۶ـ۱۸۵؛ نیز: مجموعه. دفتر۲. خرداد ۱۳۵۲، ص۳۱ـ۴۸.*
پنج پسوند زاید در زبان فارسی.
ــــــ . “تنازع در زبان فارسی". وحید. دوره ۹. ش۴. پیاپی۹۱. تیر۱۳۵۰، ص ۵۴۳ـ۵۵۴.
تنازع؛ تنازع در عربی؛ تنازع در زبان‌های اروپایی؛ تنازع در زبان فارسی؛ حذف و تنازع.
ــــــ."حذف درسخن سعدی"،درکنگرهجهانی سعدی وحافظ(شیراز،۷ـ۱۲اردیبهشت ماه۱۳۵۰ )، مقالاتی درباره زندگی و شعر سعدی. به‌کوشش منصور رستگار فسایی. شیراز: دانشگاه شیراز، ۱۳۵۴، ص ۲۳۹ـ۲۵۰.
قدمت “اختصار” و جایگاه آن در ادبیات؛ “حذف” و “تنازع” در کلام سعدی؛ اقسام تنازع در زبان فارسی.
ــــــ . “حکایت به شهر اندر افتاد و جوش…” [پیشوند فعل «بر»]، در: جشن‌نامه استاد مدرس رضوی. زیرنظر ضیاءالدین سجادی. تهران: انجمن استادان زبان و ادبیات فارسی، ۱۳۵۶، ص ۳۵۵ـ۳۵۸.
حکایت به شهر اندر افتاد و جوش که آن بی‌بصر دیده بر کرد دوش؛ کاربرد پیشوند فعل “بر".
ــــــ . “خفت در معنی امر و ریشه فعلی آن” [پرسش و پاسخ]. یغما. س۲۳. ش۱. پیاپی۲۵۹. فروردین ۱۳۴۹، ص ۵۸ـ۵۹.
فعل‌های دو مصدری؛ فعل‌های سه مصدری.
ــــــ . “دو نکته: با وجود اینکه، بدعت". سخن. دوره۲۴. ش۳. اسفند ۱۳۵۳، ص ۲۵۷ـ۲۵۸.
“وجود” و استعمال ناشایست “باوجود اینکه"؛ کاربرد معنایی غلط از واژه “بدعت".
ــــــ . “رفع اشتباه” [پاسخ به نقد علی‌اصغر فقیهی]. راهنمای کتاب. س۱۴. ش۱ـ۳. فروردین ـ خرداد ۱۳۵۰، ص ۱۵۰ـ۱۵۱.
ــــــ . “ریشه فعل و نقش آن در مرکب‌های فارسی"، در: نامه مینوی، مجموعه سی‌وهشت گفتار در ادب و فرهنگ ایرانی. زیرنظر حبیب یغمایی و ایرج افشار، با همکاری محمد روشن. تهران: سنایی، [بی‌تا]، ص ۲۲۷ـ۲۴۲.
عقاید گوناگون درباره ریشه فعل در زبان فارسی؛ ترخیم؛ انواع چهارگانه مرکب‌های فعلی.
ــــــ . “زبان امروز و مشکلات آن". راهنمای کتاب. س۹. ش۴. آبان ۱۳۴۵، ص ۳۷۹ـ۳۸۲.
عوامل نابسامانی زبان فارسی.
ــــــ . “شاهنامه و دستور یا دستور زبان فارسی برپایه شاهنامه فردوسی و سنجش با سخن گویندگان و نویسندگان پیشین” [معرفی و نقد رساله دکتری محمود شفیعی]. راهنمای کتاب. س۹. ش۱. اردیبهشت ۱۳۴۵، ص ۶۵ـ۷۲.
ــــــ . “صفتی تازه در ادب معاصر” [در ادامه مقاله «خانه فقیر» نوشته پرویز ناتل خانلری]. سخن. دوره۲۶. ش۱. آبان ۲۵۳۶=۱۳۵۶، ص ۷۷ـ۷۹.
توجه به دو نکته در ساخت صفت: ۱ـ آشنایی با صفت ۲ـ اجتناب از برخی استعاره‌های نادرست.
ــــــ . “عربی در فارسی” [نقد اثر خسرو فرشیدورد]. راهنمای کتاب. س۱۳. ش۱ـ۲. فروردین ـ اردیبهشت ۱۳۴۹، ص ۸۵ـ۹۱.
ــــــ . “«گری» ـ «یت»؟". سخن. دوره۲۵. ش۵. مهر۲۵۳۵=۱۳۵۶، ص ۵۲۹ـ۵۳۱؛ نیز: در کنگره تحقیقات ایرانی (تهران،۳۰ مردادـ ‌۵ شهریورماه ۱۳۵۵)، مجموعه سخنرانی‌های هفتمین کنگره تحقیقات ایرانی. به‌کوشش محمدرسول دریاگشت. تهران: دانشگاه ملی ایران، ۱۳۵۵، ج ۲، ۳۱۹ـ۳۲۲.
پسوندهای “گر” و “گری” و ارتباط آنها با هم؛ موارد درست و نادرست نشانه “یت” در زبان فارسی؛ “گری” به جای “یت".
ــــــ . “مقام‌ها". سخن. دوره ۲۳. ش۱۲. آبان ۱۳۵۳، ص ۱۳۶۹ـ۱۳۷۰.
“مقامات” جمع “مقامه” یا “مقام"؟؛ تبدیل مقامات به مقام‌ها در فارسی؛ تنافر حروف در تبدیل “ات” به “ها".
ــــــ . “نشانگر". سخن. دوره ۲۴. ش۲. بهمن ۱۳۵۳، ص ۲۲۵ـ۲۲۶.
پسوند “گر” و اسم ذات و معنی در گذشته؛ مبالغه و فاعلی؛ ترکیب نشانگر و نمایانگر در دستور.