2. 2. الزام به نگهداری اسناد و مدارک، یا اطلاعات منطبق با بند ۱ (بالا) به هراطلاعاتی که تنها هدف آن این است که بتوانند به شکل داده پیام ارسال و دریافت شوند، تسری داده نمی شود.

2. 2. یک فرد ممکن است با بهره گرفتن از خدمات هر شخص دیگری، نیازی که در پاراگراف (۱) گفته شد را برآورده کند به شرطی که شرایط بیان شده در زیرپاراگراف‌های (الف)، (ب) و (ج) پاراگراف (۱) را برآورده کند

فصل ۳ . ارتباط بین داده پیام ها
ماده ۱۱ – تشکیل و اعتبار قراردادها
۱- در زمینه تشکیل قرارداد، ایجاب و قبول می تواند به وسیله داده پیام ابراز گردد، مگر اینکه بوسیله طرفین قراردادچیز دیگری توافق شده باشد. در جائیکه داده پیام بعنوان قالب یک قرارداد مورد استفاده قرار می گیرد، نباید اعتبار و قدرت اجرایی آن قرارداد بدلیل استفاده از داده پیام (که برای آن هدف مورد استفاده قرار گرفته است)، انکار گردد.

۲- مقررات این ماده قابل اجرا در موارد ذیل نمی‌باشد: […….]
ماده ۱۲ – به رسمیت شناختن، توسط طرفین داده پیام
۱- آنچه مربوط می شود به رابطه بین اصل ساز (سازنده داده پیام) و مخاطب (دریافت کننده نهایی) یک داده پیام، آثار حقوقی، اعتبار یا قدرت اجرایی یک ابراز اراده یا سایر اعلام ها، نباید به صرف قالب و زمینه داده پیام بودن آن، مورد تردید یا انکار قرار گیرد.
۲- مقررات این ماده قابل اجرا در موارد ذیل نمی‌باشد: […]
ماده ۱۳ – خصوصیات داده پیام‌ها
۱- یک داده پیام از طرف اصل ساز است اگر از طرف خود اصل ساز فرستاده شده باشد.
۲- آنچه مربوط می شود به رابطه بین اصل ساز (سازنده داده پیام) و مخاطب (دریافت کننده نهایی) یک داده پیام، یک داده پیام از طرف اصل ساز تلقی می گردد اگر ارسال شده باشد توسط:
الف) بوسیله شخصی که صلاحیت انجام عملیات به نمایندگی از طرف اصل ساز در حیث آن داده پیام را دارد؛ یا
ب) بوسیله یک سیستم اطلاعاتی برنامه نویسی شده، یا بنمایندگی از طرف، اصل ساز به صورت اتوماتیک عمل نماید.
۳- آنچه مربوط می شود به رابطه بین اصل ساز (سازنده داده پیام) و مخاطب (دریافت کننده نهایی) یک داده پیام، مخاطب باید یک داده پیام را بعنوان اینکه از طرف اصل ساز می‌باشد تلقی نماید، و بر آن اساس اقدام نماید، اگر:
الف) به منظور روشن ساختن اینکه آیا داده پیام از طرف اصل ساز بوده، طرف قرارداد کاملاً اعمال یک رویه می کند که قبلاً مورد توافق قرار گرفته برای اینگونه موارد؛ یا
ب) داده پیامی که توسط مخاطب دریافت شده، ناشی از اقدامات شخصی است که مرتبط با اصل ساز است یا از طرف هر نماینده ای از اصل ساز به آن نماینده مجوز دسترسی یک متد داده شده است.
۴- پاراگراف (۳) قابل اجرا نمی‌باشد:
الف) زمانیکه مخاطب یادداشتی از طرف اصل ساز دریافت کرده است، که آن داده پیام از طرف اصل ساز نمی‌باشد، و زمان کافی داشته که بر آن اساس عمل نماید؛ یا
ب) در مورد مندرج در پاراگراف (۳) (ب)، هر زمان وقتی که طرف قرارداد دریافت و یا باید دریافته باشد، که مراقبت قابل قبولی را لحاظ نموده یا هر رویه توافق شده در قبل را بکار گرفت، آن داده پیام از طرف اصل ساز نبوده است.
۵- زمانی که یک داده پیام از طرف اصل ساز است، یا تلقی می گردد که از آن او باشد، یا طرف قرارداد می‌باید براساس آن فرض عمل نماید، پس، آنگونه که بین اصل ساز و مخاطب ، مخاطب موظف به رعایت داده پیام می‌باشد، یعنی خواست مبدع ارسال داده پیام بوده،وعمل به آن فرض، طرف قرارداد محق نیست زمانیکه می‌دانست یا باید میدانسته باشد، مراقبت قابل قبولی بکار برده باشد یا هر رویه که سابقاً روی آن توافق شده را بکار بندد، آن پخش (= انتقال پیام، داده) تولید اشتباه شده در داده پیام دریافتی.
۶- طرف قرارداد باید هر داده پیام دریافتی را به عنوان یک داده پیام مجزا لحاظ نماید و بر آن اساس عمل نماید، باستثنای مواردی که داده پیام دریافتی المثنی داده پیام قبلی باشد و طرف قرارداد میدانست و یا باید میدانسته باشد، مراقبت قابل قبول صورت گرفته یا رویه توافق شده را بکار برده، آن داده پیام المثنی بوده است.
ماده ۱۴ – اعلام وصول
۱- پاراگراف‌های ۲ تا ۴ این ماده قابل اجرا می‌باشد در جائیکه، در زمان و یا پیش از ارسال داده پیام و یا حتی درون خود پیام، اصل ساز از مخاطب درخواست اعلام وصول کرده است یا با وی به توافق رسیده است که رسید را دریافت کرده است.
۲- جائیکه اصل ساز با مخاطب توافق نکرده باشد که اعلام وصول بشکل یا شیوه خاصی ارائه شود، اعلام وصول می تواند گرفته شود، از طریق:
الف) هر وسیله ارتباطاتی توسط مخاطب، بصورت خودکار و یا به شکلی دیگر، یا
ب) هر نوع عملی از طرف مخاطب، که کفایت می کند برای اینکه به اصل ساز نشان دهد که داده پیام دریافت شده است.
۳- جائیکه اصل ساز اعلام کرده که داده پیام مشروط به دریافت اعلام وصول می‌باشد، داده پیام بعنوان پیامی که دریافت نشده است تلقی می گردد، تا زمانی که اعلام وصول دریافت شود.
۴- جائیکه اصل ساز بیان نکرده که داده پیام مشروط به دریافت اعلام وصول باشد، و اعلام وصول در زمان معین شده یا توافق شده بوسیله اصل ساز دریافت نشده است، یا اگر زمانی تعیین نشده و روی زمان توافق صورت نگرفته باشد، در زمان مورد قبول، اصل ساز می تواند:
الف) به مخاطب اعلام کند که هیچ اعلام وصولی دریافت نشده و زمان معقولی را برای این که در خلال آن زمان اعلام وصول باید دریافت شود، تعیین کند؛ و
ب) اگر اعلام وصول در
زمان تعیین شده (در زیرپاراگراف الف تعیین شده است) دریافت نشود، ممکن است براساس اطلاع به مخاطب، تلقی گردد که داده پیام هرگز فرستاده نشده است، یا اجرای هر عمل حقوقی، ممکن است.
۵- جائیکه اصل ساز اعلام وصول مخاطب را دریافت می‌کند، فرض است که داده پیام مرتبط بوسیله مخاطب دریافت شده است، این فرض، ایجاب نمی کند که داده پیام مربوط به پیام دریافتی است.
۶- جائیکه اعلام وصول دریافتی بیانگر این است که داده پیام مطابق با شرایط فنی (انجام) شده است، خواه بر استانداردهای قابل اجرا توافق شده باشد، فرض این است که آن شرایط فنی حاصل شده است.
۷- باستثنای مواردی که به ارسال و دریافت داده پیام مرتبط می‌شود، این ماده، میزان عواقب قانونی ای که ممکن است، ناشی از داده پیام یا اعلام وصول آن باشد را در نظر نمی گیرد.
ماده ۱۵ – زمان و مکان ارسال و دریافت داده پیام‌ها
۱- مگر به گونه‌ای دیگر بین اصل ساز و مخاطب توافق صورت گرفته، ارسال یک داده پیام زمانی صورت می‌گیرد که وارد یک سیستم اطلاعاتی خارج از کنترل اصل ساز یا شخصی که داده پیام را بنمایندگی از طرف ساز ارسال کرده است.
۲- مگر به گونه‌ای دیگر بین اصل ساز و مخاطب توافق صورت گرفته باشد، زمان دریافت یک داده پیام به صورت ذیل مشخص می‌گردد:
الف) اگر اصل ساز یک سیستم اطلاعاتی را برای دریافت داده پیام تعیین نموده باشد، دریافت صورت می‌گیرد:
(i در زمانیکه داده پیام وارد سیستم اطلاعاتی تعیین شده، می‌شود: یا
(ii اگر داده پیام به یک سیستم اطلاعاتی از مخاطب فرستاده شود که آن سیستم اطلاعاتی تعیین نشده باشد، در زمانی که داده پیام توسط مخاطب، برداشته (برگرفته) می شود؛
ب) اگر طرف قرارداد یک سیستم اطلاعاتی را تعیین نکرده باشد، وصول زمانی صورت می گیرد که داده پیام وارد سیستم اطلاعاتی مخاطب می‌شود.
۳- پاراگراف (۲) قابل اجرا می‌باشد، علیرغم آنکه مکانی که سیستم اطلاعاتی قرار گرفته ممکن است متفاوت با مکانی باشد که فرض می گردد داده پیام در آن مکان دریافت شود با توجه به پاراگراف(۴).
۴- مگر به گونه‌ای دیگر مورد توافق اصل ساز و مخاطب قرار گرفته باشد، فرض است که داده پیام در مکانی که مکان تجاری اصل ساز (در آنجا) قراردارد، ارسال شده باشد و فرض است که داده پیام در مکانی که مخاطب در آن مکان تجارت می‌کند، دریافت شود، برای اهداف این پاراگراف:
الف) اگر اصل ساز یا مخاطب بیشتر از یک مکان تجاری داشته باشند، آن اقامتگاه انتخابی که نزدیک ترین ارتباط را با معامله فرعی دارد مورد نظر می‌باشد یا، در صورت فقدان معامله فرعی ، اقامتگاه اصلی تاجر موردنظر، مطرح می‌باشد.
ب) اگر اصل ساز یا مخاطب فاقد مکان تجاری باشند، ارجاع به اقامتگاه همیشگی آن ها داده می‌شود.