مراکز دفاعی
مراکز هسته ای

V

۲-۶ روش­های طراحی
دو روش طراحی دربحث خرابی پیش رونده وجود دارد که عبارتند از روش طراحی مستقیم^[۱۳] وروش طراحی غیرمستقیم^[۱۴].
در روش های طراحی مستقیم، سازه مورد نظر به طور مشخص دربرابر خرابی پیش رونده طراحی می گردد. طراحی مستقیم، خود به دو نوع طراحی تقسیم می گردد:
روش مسیرهای جایگزین^[۱۵] که در این روش سازه باید طوری طراحی گردد که اگرهریک از المان های باربر
ثقلی اش از بین برود، سازه همچنان پایداری خود راحفظ کند وخرابی به صورت موضعی باقی مانده و درکل سازه پیش نرود.
روش مقاومت موضعی ویژه^[۱۶] که در این روش ساختمان ویابخشی از ساختمان باید دارای مقاومت کافی برای مقابله با یک بار مشخص را داشته باشد. به عبارت دیگر در این روش طراح اعضای بحرانی باربر عمودی ساختمان را در برابر مقدار مشخصی بار غیرعادی مانند انفجارطراحی می کند. این روش به روش طراحی اعضای کلیدی نیز معروف است.

در روش طراحی غیر مستقیم، مقاومت سازه در برابر خرابی پیش رونده به صورت غیر مستقیم تأمین می گردد. در این روش آیین نامه ها پیشنهادهایی برای افزایش درجه نامعینی سازه ارائه می دهند که عبارتند از:
پلان مناسب
سیستم جامع کلاف بندی در سازه
بستن دیوارهای عمود برهم در گوشه های سازه
تیرچه ریزی شطرنجی
پارتیشن های باربر داخلی
رفتار زنجیروار کف ها
استفاده از سیستم های سازه ای با درجه نامعینی بالا
استفاده از مصالح شکل پذیر
استفاده از بتن مسلح اضافی برای مقابله در برابر انفجار، درصورتی که طراح بخواهد نیروهای انفجار را نیز درنظر بگیرد.
در آیین نامهUFC از نیروهای احاطه کننده^[۱۷] برای حفظ پیوستگی، شکل پذیری وافزایش درجه نامعینی سازه استفاده می گردد. بدین صورت که با بهره گرفتن از یک نیروی کششی حداقل به هم پیوستگی سازه تأمین می گردد. این روش همانند روشی می باشد که پس ازتخریب ساختمان رونان پویت در سال ۱۹۶۸ که پیش ­تر به آن اشاره شد، ازآن استفاده می شود و هم اکنون در استاندارد اروپایی وجود دارد.
۲-۷ شرایط طراحی برای ساختمان های موجود وساختمان های جدید
آیین نامهUFC، بر اساس درجه اهمیت و تعداد سکنه ساختمان که به آن اشاره شد، طراح را ملزم به استفاده از یکی یا ترکیب چندروش تحلیل وطراحی که پیش تر به آن اشاره شد، می کند. این الزامات در
جدول(۲-۳ )آورده شده اند.
از میان روش های مختلف طراحی سازه ها در مقابل خرابی پیش رونده، آیین نامه ها معمولاً در ساختمان های با اهمیت متوسط، روش مسیرهای جایگزین را پیشنهاد می کنند. در این روش سازه طوری طراحی می گردد که اگریکی از اعضا ظرفیت باربری خود را ازدست بدهد،مسیرهای جایگزینی برای انتقال باروجود خواهد داشت و خرابی کلی اتفاق نخواهد افتاد. ازویژگی های مثبت این روش می توان به سادگی وصراحت آن اشاره کرد. در اکثر موارد کاربردی باید درجه نامعینی سازه به حدی باشد که در اثر حذف هریک ازستون هایش، همچنان پایداری خود را حفظ کند.[۵]
با توجه به این نکته که اکثرمقالات وهمچنین خودآیین نامه UFC برای بحث خرابی پیش رونده این روش را پیشنهاد کرده اند، با توجه به این نکته که سازه های مورد بررسی ما ازنوع مسکونی با جمعیت کمتر از۳۰۰ نفر
می باشد، در گروه II جدول۲-۳ قرار می گیرد ومجاز به استفاده از روش مسیرهای جایگزین می باشیم، بنابراین در این تحقیق نیز پس از توضیح چگونگی روند تحلیل در این روش، برای ارزیابی مورد برررسی در برابر خرابی پیش رونده، از این روش استفاده خواهدشد.
جدول ۲-۳ شرایط طراحی برای ساختمان های موجود و ساختمان های جدید

الزامات طراحی

درجه اهمیت ساختمان

الزام خاصی وجود ندارد.

I

استفاده ازیکی ازدو روش زیر:
روش اول: استفاده از روش نیروهای احاطه کننده برای کل سازه وروش مقاومت محلی ویژه برای ستون های ودیوراهای برشی گوشه ویکی مانده به آخر درطبقه اول
روش دوم: استفاده ازروش مسیرهای جایگزین در حالتی که ستون ویادیوار مشخصی ازسازه حذف شده است.

II

استفاده از روش مسیرهای جایگزین در حالتی که ستون ویادیوار مشخصی ازسازه حذف شده است به همراه استفاده از مقاومت محلی ویژه برای همه ستون ها ویا دیوارهای طبقه اول

III