1- 1- تاریخچه و اهمیت سویا
سویا گیاه بومی شرق آسیا، یکی از قدیمی­ترین گیاهان زراعی این ناحیه است و یک گیاه زراعی دانه­ای و روغنی حیاتی محسوب می­شود (اسدی و فرجی، 1388). زراعت سویا به عنوان دانه روغنی از حدود سال 1342 با وارد كردن بذر آن به ایران در مناطقی مانند مازندران آغاز و متعاقب آن كشت سویا توسط شركت سهامی ‌دانه­‌های روغنی در برخی دیگر از نقاط كشور معمول می­‌شود. از سال 1970 تولید سویا دسته­ کم دو برابر تولید سایر گیاهان روغنی مثل بادام زمینی، آفتابگردان، کلزا بوده است. سهم سویا از تولید دانه­های روغنی جهان از 32 درصد در سال 1965 به بیش از 50 درصد در دهه 1980 افزایش یافته است. دانه خشک سویا دارای 18- 25 درصد روغن و 30- 50 درصد پروتئین می­باشد. سویا یکی از محصولات عمده زراعی در دنیا است که در تهیه روغن نباتی و تامین پروتئین برای انسان و دام نقش ویژه­ای دارد (حاتمی و همکاران، 1388). سویا جایگاه مهمی در بین گیاهان صنعتی کشورمان به­خصوص در استان گلستان دارد، به طوری­که بر اساس گزارش دفتر آمار FAO، کل سطح زیر کشت سویا در کشور در سال 91- 1392 برابر 80 هزار هکتار بود، که از این سطح 200 هزار تن دانه سویا تولید شده است. استان گلستان با اختصاص 76 درصد از کل سطح زیر کشت سویای کشور و 75 درصد از کل تولید دانه این محصول به خود در جایگاه نخست تولید سویا در کشور قرار گرفت. استان گلستان با مساحت 7/20380 کیلومترمربع در شمال ایران، یکی از قطب­های اصلی تولیدات کشاورزی بوده و تقریباً همه ساله به همراه استان­های فارس و خوزستان در صدر تولید­ کنندگان زراعی و صنعتی قرار دارد. در استان گلستان حدود 90 درصد زراعت سویا به­صورت کشت دوم (تابستانه) پس از برداشت گندم، کلزا و جو انجام می­گیرد، که نسبت به کشت بهاره محصول کمتری تولید می­نماید (نخعی و هزار جریبی، 1381). در سال زراعی 1390 استان­های گلستان 65 درصد، مازندران 16 درصد و سایر استان­ها حدود 19 درصد از سطح زیر کشت این محصول را به خود اختصاص دادند،

***ممکن است هنگام انتقال از فایل اصلی به داخل سایت بعضی متون به هم بریزد یا بعضی نمادها و اشکال درج نشود ولی در فایل دانلودی همه چیز مرتب و کامل و با فرمت ورد موجود است***

متن کامل را می توانید دانلود نمائید