چگونه می توان خلاقیت را در دانش آموزان پرورش داد

هوش و خلاقیت

خلاقیت و پیشرفت تحصیلی

شخصیت چیست

فرآیندهای اصلی در رشد شخصیت

ساختار خانواده
تفاوت های جنسی
عدم حضور پدر و شاغل بودن مادر
آثار اولیه گروه همسالان
نظریه فروید در مورد شخصیت

ساختار شخصیت از نظر یونگ

سنخ های شخصیتی در نظریه یونگ

روش های سنجش شخصیت

فصل سوم:

جامعه آماری و حجم نمونه

روش اجرای آزمون

ابزار نمونه گیری

روش جمع آوری اطلاعات

فصل چهارم:

تجزیه و تحلیل آماری

فصل پنجم:

بحث و نتیجه گیری

محدودیت ها

پیشنهادات

منابع

پیوست

چكیده:

ما دراین پ‍ژوهش به دنبال بررسی رابطه ی بین خلاقیت و ویژگیهای شخصیتی (برونگرا، درونگرا) بین دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهرستان ابهر هستیم.و فرض ما در این پژوهش این است كه بین خلاقیت و شخصیت افراد رابطه ی معنی داری وجود دارد.

برای بررسی فرضیه مورد نظر و آزمون متغیرهای پژوهش كه شامل خلاقیت و شخصیت برونگرا و درونگرا است از آزمون شخصیت آیزنگ (بزرگسالان) كه شامل 57 سؤال است و بر روی 120 دانش اموز دختر شهرستان ابهر اجرا شده و برای خلاقیت نیز از آزمون خلاقیت عابدی استفاده شد.همچنین برای آزمون فرضیه از روش   استفاده شده است كه   محاسبه شده (14/9) بزرگتر از   جدول در سطح معنی دار 0.01 (63/6) است بنابراین فرض صفر رد می شود و نتیجه می گیریم كه بین خلاقیت و وی‍ژگی های شخصیتی رابطه معناداری وجود دارد.

فصل اول

مقدمه:

بررسی اهداف آموزش و پرورش در سطح جهان و در ایران، به خوص در پنج سال دوم (طرح كلیات نظام آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران) اراده و تعقل خویش منطقی و خلاق بیندیسد و به جای وابستگی و استفاده از دست آوردهای اقتصادی و فرهنگی دیگران، مولد دانش، تكنولوژ‍ی و فرهنگ مناسب برای زندگی مستقل، فعال و خلاق در عصر دانایی باشند.این موضوع اخیراً توجه بسیاری از دانشمندان و مسئولان كشورهای مختلف به ویژه ممالك در حال توسععه را به خود جلب كرده است به نحوی كه تغییر نظام آموزش و پرورش از نظری صرف به نظری توام با عمل پرورش افراد پویا و خلاق به جای افراد ایستا مورد توجه خاص قرار گرفته است.شناسایی و به عرصه ظهور رسانیدن برخی از استعدادهای انسانی كه تاثیرات عمیقی بر جامعه می گذارد از جمله خالاقیت تفكر، مساله یابی از مهم ترین اهداف آموزش و پرورش این قرن خلاقیت است كه یكی از ویژگی های ممتاز انسان به شمار می رود و همین وی‍گی است كه انسان را از ماشین و حیوان متمایز می سازد و یكی از عوامل پویایی و تكامل فرهنگی و صنعتی است.پیشرفت های سریع در عرصه ی تكنولوژی و وابستگی انسان به تكنولوژی خودكار توجه به نظام آموزشی را بیشتر می كند. در چنین وضعیتی نظام آموزشی زمانی می تواند در رسالتش موفق گردد كه قادر به تربیت دانش آموزان خلاق اشد.گرچه برای آموزش خلاقت راهكار ثابتی وجود ندارد اما شناسای عومال موثر بر آن محیط هایی را كه خلاقیت را بهتر رشد و شكوفا می سازد می تواند برنامه ریزان نظام آموزشی را طراحی فعالیت ها به ان ویژگی انسان یاری دهد.و با توجه به این كه خلاقیت امری اكتسابی است و به شخصیت فرد بستگی دارد بنابراین آگاهی از تفاوت های شخصیتی می تواند ما را در شناخت و ژرورش افراد خلاق یاری دهد وقتی قبول كردیم انسان ها در ویژگی ها و خصوصیات ذاتی و اكتسابی با هم تفاوت دارند در پی آن نخواهیم بود كه از همه انتظارات یكسان داشته باشم و با توجه به این كه تفاوعت های فردی و شخصیتی، جوامع و به خصوص متخصصین و صاحبان امر باید تلاش كنند تا افراد خلاق و خصوصیات بارز آن ها را شناسایی كنند و در پروررش این گونه استعداد ها بكوشند تا در آینده شكوفایی این افراد، به سوی پیشرفت و ترقی سوق دهند.

بیان مسئله:

یكی از مسائلی كه از دیرباز ذهن اندیشمندان، روانشناسان و دانشمندان علوم انسانی را به خود مشغول نموده، چگونگی رشد و پرورش خلاقیت و ابتكار عمل در دانش آموزان، نوجوانان و جوانان می باشد.اصولا یكی از شاخه های رشد و ابتكار هر كشوری شكوفایی و تجلی خلاقیت و ابتكار عمل به عنوان زیر ساخت آن جامعه می باشد.جوامعی كه بتوانند خلاقیت نسل جوان را احیا و شكوفا سازند از میزان قابل توجه توسعه، رشد و شكوفایی عمل برخوردار خواهند شد و بالعكس به هر میزان كه خلاقیت، پرورش  و تعالی و شكوفا نشود ركورد عملی، صنعتی و فرهنگی را باید برا ی آن جامعه انتظار داشت.

یكی از مهم ترین هدف های آموزش و پرورش ، تربیت دانش آموزان خلاق است زیرا خلاقیت عامل كلیدی كلیه پیشرفت های بشری بو.ده و خواهد بود بنابراین در سیاست گزاری های آموزشی خلاقیت پرورش افراد خلاق از اولویت خاصی برخوردار می گردد.خلاقیت از موضوعاتی است كه در تحقیقات عملی كمتر مورد توجه قرار گرفته است دلایل این غفلت را می توان در موارد زیر:

وجود عقاید سنتی مبتنی بر ارثی بودن و بی تاثیر بودن تربیت بر آن.
كم بودن افرادی كه دارای قوه خلاقیت هستند در سطح جامعه
اعتقاد به این كه افراد باهوش در زندگی موفق تر از افراد خلاق هستند و در نتیجه نبودن رغبت به پرورش افراد خلاق.